KOŞMANIN İLKELERİ

1. Her koşucu, kendine özgü ve doğuştan gelen bir kabiliyet seviyesine sahip olduğunu kabul etmelidir.
2. Bir koşucu “pozitif” düşünmeye odaklı olmalıdır.
3. İnişler, çıkışlar hariç, bazı günler, bir diğerlerinden daha iyidir.
4. Öngörülemeyen şeyler nedeniyle, antrenmanlarda “esnek” olunmalıdır.
5. Gerçekleştirilmek istenen “hedef” baştan bilinmelidir.
6. Antrenmanlar “ödüllendirici” olmalıdır.
7. Çok iyi yemek yemek ve uyumak esastır.
8. Sakat ya da hasta iken “antrenman” yapılmamalıdır.
9. Koşmaya engel bir durumu olmadığı sağlık kontrolü ile tesbit edilmelidir.
10. İyi bir yarış ya da koşu; asla şans eseri değildir.

ANTRENMAN İLKELERİ

1. İnsan vücudu “stres-baskı-zorlamaya” yanıt verir.
2. Stres uygulanan bazı bölgeler pozitif direnç gösterir(gelişme).
3. Bazı bölgeler ise strese direnmek yerine, strese yenilir(sakatlık).
4. Antrenman; vücudun strese genel olarak direnme “dayanıklılık” oranını arttırmaktan ibarettir.
5. Dinlenme ve iyileşme süresi “antrenmanın” bir parçasıdır.
6. Vücut direnebildikçe stres oranı arttırılır.
7. Herkesin kişisel bir yetenek “sınırı” vardır. Herkes aynı değildir.
8. Antrenmanların verim oranı zaman ve kondisyon ilerledikçe “düşer;” Azalan marjinal fayda ilkesi.
9. Antrenmanların sıklığı ve yoğunluğu arttıkca; “daha da daha da başarılı olma imkanı” azalmaya başlar.
10. Erişilen kondisyon seviyesini korumak, ona erişmekten daha zordur.